Alma Tadema, malarstwo wiktoriańskie
Wystawa Alma Tadema.
Alma Tadema wystawa malarstwa z okresu wiktoriańskiego pojawi się w Chiostro del Bramante od lutego do czerwca. Elegancja i zmysłowość przybędzie do Rzymu wraz angielskimi malarzami, gdzie estetyka jest kluczem do zrozumienia wystawianych dzieł. Wybrani artyści hołdowali bezwzględnej zasadzie piękna sztuki i życia. Obrazy spod ich pędzla stają się idealnymi marzeniami.
Po wielkim sukcesie w Muzeum Jacquemart – André – Institut de France , wystawa obecna będzie w Wiecznym Mieście, później będzie można ją zobaczyć w Museo Thyssen – Bornemisza w Madrycie, a następnie w Muzeum Leighton House w Londynie.
Jakie dzieła?
Publiczność będzie mogła na nowo odkrywać znanych artystów królowej Wiktorii z XIX wieku w licznej grupie, m.in. Sir Lawrence Alma- Tademy (1836/12), Sir Frederic Leighton ( 1830/96 ), Edward Burne – Jones (1833-1898) i Albert Moore (1841/93). Malarzy tego okresu łączyła celebracja kultu piękna. Na wystawie pojawią się prawdziwe ikony sztuki brytyjskiej wśród nich „Róże Heliogabala” Alma – Tademy”. Dziewczyny zbierające muszle” Fredericka Leightona, „Kwartet muzyków” Josepha Moore. Prace należą do jednej z największych prywatnych kolekcji malarstwa wiktoriańskiego a zarazem z większych i cenniejszych Ameryki Środkowej- Pérez Simón Collection.
Epoka wiktoriańska.
Epoka wiktoriańska była okresem w dziejach Wielkiej Brytanii pod panowaniem królowej Wiktorii Hanowerskiej. Królowa sprawowała rządy w latach 1837-1901. Był to jeden z najdłuższych okresów panowania jednego monarchy w nowożytnej historii. Wielka Brytania była wtedy u szczytu potęgi imperialnej, mówiło się, że nad Imperium Brytyjskim “słońce nigdy nie zachodzi”. Były to też czasy rewolucji przemysłowej. Panowała wówczas słynna rygorystyczna moralność, głosząca potrzebę ukrywania lub wręcz tłamszenia uczuć, przeciw czemu protestował m.in. Charles Dickens.
Ideał kobiety.
Wiktorian obowiązywało wiele konwenansów społecznych, do których musieli się dostosowywać. Idealna kobieta wiktoriańska to model “anioła w domu” – kobieta zarówno piękna, jak i zaradna, pracowita, odpowiedzialna, będąca strażniczką domowego ciepła i moralności. Panował też model kobiety upadłej (fallen woman), pozbawionej poczucia moralności. To kobieta, która zatraciła się w zbytkach i zgorszeniu cielesnym (w epoce wiktoriańskiej bardzo rozwinęła się prostytucja).
Pejzaże.
Obrazy były doniosłe i pompatyczne, a jednocześnie surowe. Nieskomplikowane, proste tła i sylwetki ludzkie tworzyły zazwyczaj sceny biblijne lub historyczne. Bardzo popularne były również pejzaże leśne i morskie, a także obrazy o tematyce kolonialnej, przedstawiające Brytyjczyków w egzotycznej scenerii.
Bractwo Prerafaelitów.
W 1848 roku narodziła się grupa artystów, wyłamująca się z głównego nurtu kulturowego XIX-wiecznej Anglii; uważali oni, iż współczesna im sztuka stała się pompatyczna i rutynowa, tracąc duszę. Pragnęli odnaleźć w malarstwie i poezji proste, lecz uduchowione piękno i w tym celu postanowili sięgnąć do epoki przed Rafaelem, dlatego nazwali się Bractwem Prerafaelitów. Byli to malarze Dante Gabriel Rossetti, John Everett Millais, William Hunt i James Collison, rzeźbiarz Thomas Woolner oraz krytycy sztuki William Michael Rossetti i Frederic Stephens.
Sztuka Prerafaelitów.
Sztuka Prerafaelitów to dzieła wyrafinowane estetycznie i o wielkim ładunku dramatycznym. Przeważały tu wizerunki kobiece, często w konwencji legendarnej lub literackiej. W malarstwie tej grupy znajdziemy wiele wizerunków nimf, syren, wróżek i czarownic, bohaterek mitologii – Prozerpiny, Kirke, Psyche – oraz postaci z dramatów Szekspira; bardzo znany jest obraz przedstawiający Mirandę na brzegu morza, obserwującą statek walczący ze sztormem. Jednak ulubionym tematem była Ofelia.
Mistyczny idealizm.
Ważnym elementem estetyki prerafaelitów był mistyczny idealizm. Na nasyconych kolorami, często stylizowanych na średniowieczną perspektywę obrazach widoczna jest maniakalna niemal dbałość o szczegół, połączona z dziwną melancholią. Kobieta prerafaelicka to bardzo wątła, blada piękność o długich włosach, wydatnych ustach i wielkich, błyszczących smutkiem oczach, odziana w proste krojem, lecz ozdobne materiałem szaty – niczym nie przypominająca ugrzecznionej, okrągłej damy z typowych wiktoriańskich portretów. Czy jest to smutna Prozerpina, czy szalona Ofelia, czy władcza i straszna Kirke – w każdej widać przejmującą, choć nieprzeniknioną do końca tragiczną głębię.
Publiczność może ponownie odkryć i zrozumieć świat stworzony przez ojców dell’Aesthetic: od Millais i Rossetti ojców “prerafaelitów”, przez geniusz Sir Alma Tademy i jego obrazy pokazujące świat Grecji i Imperium Rzymskiego, ale także Johna Williama Waterhouse, który łączył styl prerafaelitów z mitologia celtycką.
Obrazy jednak skupiają sie wokół mitologii m.in. jak “Crenaia, nimfy rzeki Dargle” Leightona, a także nawiązujące do sztuk Szekspira, ale także widoczne są sceny z życia codziennego, apoteozy starożytnej historii, która staje się legendą, jak arcydzieło Alma Tademy “Róże Heliogabala” kolosalne płótno z Royal Academy z 1888 roku i inspirowane historią Augusta. W nim widzimy okrutnego rzymskiego cesarza pochodzenia syryjskiego, który miażdży gości kaskadą róż.
Każdy z artystów miał swoją „muzę” – femmes fatale, bohaterkę miłości, wiedźmę, księżniczkę, anielską istotę, która może stać się diabłem lub zbawieniem. W pracach tych artystów kobiece ciało często nie jest zakryte, ale nagie i symbolizuje formę przyjemności. Bujna zieleń i wspaniałe pałace – stanowią tło dla tych wzniosłych postaci – lubieżnych i zmysłowych.
Wśród wielbicieli tego malarstwa znalazł się również meksykański mecenas Juan Antonio Pérez Simón, a także Webber, słynny kompozytor musicali. 50 dzieł z kolekcji Pérez Simón można podziwiać w salach klasztoru Bramante do 5 czerwca 2014.
* Zdjecie ze strony Chiostro del Bramante: http://chiostrodelbramante.it/info/alma_tadema_e_i_pittori_dell_800_inglese_collezione_perez_simon/#.Uwd5Z_0kegM
[google-map-v3 width=”350″ height=”350″ zoom=”12″ maptype=”roadmap” mapalign=”center” directionhint=”false” language=”default” poweredby=”false” maptypecontrol=”true” pancontrol=”true” zoomcontrol=”true” scalecontrol=”true” streetviewcontrol=”true” scrollwheelcontrol=”false” draggable=”true” tiltfourtyfive=”false” addmarkermashupbubble=”false” addmarkermashupbubble=”false” addmarkerlist=”Arco della Pace, 5, Roma{}6-default.png{}Chiostro del Bramante” bubbleautopan=”true” showbike=”false” showtraffic=”false” showpanoramio=”false”]
